പാരീസിലെ പറുദീസയിൽ, ഭാഗം-2

സായം സന്ധ്യയിലെ നഗരക്കാഴ്ചകൾ

(പാരീസ് യാത്രയുടെ ആദ്യഭാഗം വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്കുക)

അധികമാരും ശ്രദ്ധിക്കാതെ കിടക്കുന്ന ഒരു സ്മാരകത്തിന്നടുത്തേക്കാണ് ഞങ്ങൾ വഴി തെറ്റി എത്തിപ്പെട്ടത്. സമാധാനത്തിന്റെ ചുമർ (Wall for peace)  എന്ന പേരിൽ 2000ല് നിർമ്മിച്ച ഒരു ചില്ലുമതിൽ! കട്ടികൂടിയ ഗ്ലാസ്സ്, അതിൽ നിറയേ 49 വിവിധ ഭാഷകളിലായി സമാധാനം എന്നെഴുതിയിരിക്കുന്നു. അറബിയും കൂട്ടത്തിലുണ്ട്. ടിബറ്റൻ ഭാഷ വരേയുണ്ട്. പക്ഷേ ഒരൊറ്റ ഇന്ത്യൻ ഭാഷപോലും അതിലില്ലാത്തത് അത്ഭുതപ്പെടുത്തി.

പശ്ചാത്തലത്തിൽ കാണുന്നതാണ് സമാധാനച്ചുമരും സ്തൂപങ്ങളും

അവിടെ നിന്നും രണ്ട് മൂന്ന് ചിത്രങ്ങൽ പിടിച്ച് കയ്യിലെ മാപ്പിൽ നോക്കി മുന്നോട്ട് നടക്കവേ അതാ ഒരു അതിപുരാതന സ്മാരകം തൊട്ടുമുന്നിൽ!മനുഷ്യാവകാശപ്രഖ്യാപന സൗധം (Monument des droits de l'Hom) എന്നത്രേ പേര്. പൂർണ്ണമായും ചെമ്പിൽ നിർമ്മിച്ച പ്രതിമകൾ, ഒരു പുരാതന ജൂതദേവാലയത്തിന്റെ മാതൃകയിൽ, ചുമരിൽ നിറയേ ഫ്രഞ്ചിലും മറ്റു പല ഭാഷകളിലും പലതും എഴുതിക്കൂട്ടിയിട്ടുണ്ട്. 1786 എന്ന വർഷം കണ്ടതേ ആ സൗധത്തിന്റെ പഴക്കം കണ്ട് അത്ഭുതം കൂറി. പിന്നീടാണറിഞ്ഞത് ഫ്രഞ്ച് വിപ്ലവത്തിന്റെ ഇരുനൂറാം വാർഷികം പ്രമാണിച്ച് 1986ല് അന്നത്തെ പ്രസിഡന്റെ ഫ്രങ്കോയിസ് മിത്തറാന്റ് (Francois Mitterand) പണികഴിപ്പിച്ചതാണിതെന്ന്! മിത്തറാന്റ്, നിഗൂഡസംഘടനയായ ഫ്രീ മേസണിൽ അംഗമായിരുന്നുവെന്ന ഊഹങ്ങൾക്ക് അടിവരയിടുന്നതാണ് സ്മാരകത്തിന്റെ ജൂതശൈലി എന്നും അറിയുന്നു. ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ച കൽപ്പനാപത്രം കയ്യിലേന്തിയ ഒരു സ്ത്രീയും നഗ്നനായ ഒരു കൊച്ചുബാലനുമുള്ള മനോഹരമായ ഒരു പ്രതിമയാണ് അവിടുത്തെ മുഖ്യ ആകർഷണം. കയ്യിലെ കൊച്ചു ഡയറിയിൽ ആ ശിൽപ്പത്തെ കുറിച്ചെടുത്ത് പിന്നെയും നടത്തം തുടങ്ങി.

ലൂയി പതിനാലാമന്റെ കാലത്ത് 1679ല് നിർമ്മിക്കപ്പെട്ട പ്രസിദ്ധമായ ലെ ഇന്‌വാലിദേ   ( Hotel Les Invalides) ആണ് അടുത്ത ലക്ഷ്യം. ഇനിയും നടക്കാൻ കാലുകളും സമയവും കൂട്ടാക്കുന്നില്ല. പതിയേ അടുത്തു കണ്ട ബസ്സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നീങ്ങി.


ഡയാനയുടെ സ്വന്തം പാരീസ്
സീൻ നദിയുടെ ഓരം ചേർന്ന് പോകുന്ന മൂന്ന് വരിപ്പാത പെട്ടെന്ന് ഒരു ടണലിലേക്കിറങ്ങും, പിന്നീടത് രണ്ട് വരിപ്പാതയായി മാറും. ഒരു ദുരന്തം കൊണ്ട് ലോകപ്രസിദ്ധമായി തീർന്ന അൽമ ടണലാണത്. ഡയാനാ രാജകുമാരി കാറപകടത്തിൽ കൊല്ലപ്പെട്ട അൽമ ടണൽ. ലെ ഇന്‌വാലിദേയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ടണൽ കാണുന്നതിനെക്കുറിച്ചാലോചിച്ച് ഞാനും ശ്രീമതിയും ചെറിയൊരു ഉച്ചകോടി നടത്തി.
"ഒരു ടണൽ, അതും ഒരാൾ മരണപ്പെട്ട, എന്ത് കാണാൻ? നമുക്ക് വേഗം നടക്കാം". ഈ തീരുമാനം ഞങ്ങൾക്ക് അൽമ ടണലിന്റെ കാഴ്ച മറച്ചു. ഒരു ചെറിയ നഷ്ടം. ടണലിന്റെ വെളിയിൽ പാതയോരത്ത് ഒരു കൃത്രിമ ദീപശിഖ ഉണ്ടാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ടത്രേ, മരണത്തിന്റെ സ്മാരകം! അതും അനൗദ്യോഗികമാണെന്നും കേൾക്കുന്നു. ലോകത്ത്, ഏറ്റവുമധികം മനുഷ്യർ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന ആ രാജകുമാരിയുടെ സുന്ദരമായ ആത്മാവ് അവിടെയെങ്ങോ ശോകഗാനങ്ങളും പാടി പാറി നടക്കുന്നുണ്ടെന്ന വിശ്വാസത്താൽ ഇന്നും നിരവധി സന്ദർശകർ മെഴുകുതിരി കത്തിച്ചും കണ്ണീരൊഴുക്കിയും അവിടെ ദു:ഖാചരണം  നടത്തുന്നത് ഒരു സ്ഥിരം കാഴ്ചയാണെന്ന് പറഞ്ഞ് കേട്ടപ്പോൾ അത്ഭുതം തോന്നി! എന്തായാലും "അത്രടം വരേ പോയിട്ട് ഒന്ന് വന്ന് നോക്കാൻ തോന്നീലല്ലോ" എന്ന് ഡയാന ചോദിച്ചാൽ സോറി പറയുകയല്ലാതെ പിന്നെ?

ലെ ഇൻവാലിദേ
യുദ്ധരംഗത്ത് നിന്ന് വിരമിച്ച പോരാളികൾക്കുള്ള ആശുപത്രിയും വിശ്രമമന്ദിരവും വീരചരമം പ്രാപിച്ചവരുടെ സ്മാരകവുമായി നിർമ്മിക്കപ്പെട്ട ഈ കൂറ്റൻ സ്മാരകം ഇന്ന് നെപ്പോളിയന്റെ ശവകുടീരം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന സ്ഥലമെന്ന പേരിലാണ് ഖ്യാതി നേടിയത്. പട്ടാള മ്യൂസിയവും ചരിത്രമ്യൂസിയവുമൊക്കെ, മനോഹരമായ മകുടത്തോടെ പാരീസിന്റെ ഒരറ്റത്ത് വിശ്രമിക്കുന്ന ഈ സ്മാരകത്തിനകത്താണ്. ഗേറ്റിലിരുന്ന വയസ്സായ സ്ത്രീ ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കി അൽപ്പം മടിച്ചാണ് ഞങ്ങളെ അകത്തേക്ക് കയറ്റിയത്. ഒരോട്ടപ്രദക്ഷിണം അത്രയേ ഞങ്ങളും കരുതിയുള്ളൂ. ലെ ഇൻവാലിദെയുടെ മകുടമാണ് കെട്ടിടത്തിന്റെ മുഖ്യ ആകർഷണം. 107 മീറ്റർ ഉയരത്തിൽ 27 വർഷമെടുത്ത് നിർമ്മിച്ച (അത്രയും വർഷമെന്തിനെന്ന് ഒരു പിടിയുമില്ല) ഈ കൂറ്റൻ മകുടം രാജകുടുംബത്തിനു വേണ്ടി മാത്രമുള്ള ചാപ്പലിന്റെ ഭാഗമത്രെ. റോമിലെ സെന്റെ പീറ്റേർസ് ബസിലിക്കയുടെ മാതൃകയിൽ നിർമ്മിച്ച ഈ ചാപ്പൽ ഫ്രഞ്ച് വാസ്തുവിദ്യയുടെ തിലകക്കുറിയായി കണക്കാക്കിപ്പോരുന്നു.

കൂടുതൽ ചിത്രങ്ങൾ മേലെ കൊടുത്ത Hotel Les Invalides എന്ന ലിങ്കിലുണ്ട്

വിജയകമാനം, ആർക്ക് ഡി ട്രിംഫ് (Arc de triomphe) കാണാനുള്ള നീക്കത്തിനു മുൻപേ ഒരു ഷോർട്ട് ബ്രേക്ക് ആകാം എന്ന അഭിപ്രായം ഞങ്ങളിരുവരും ഒരുമിച്ച് അംഗീകരിക്കുകയും ലെ ഇൻവാലിദെയുടെ വശ്യമനോഹരമായ പൂന്തോട്ടത്തിലിരുന്ന് കയ്യിൽ കരുതിയ ആപ്പിളും കാരക്കയും ശുദ്ധജലവുമൊക്കെ കുടിച്ച് കീശയിലെ യൂറോയെ കാത്തുരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. അപ്പെൻസലിലെ (Appenzel) ആപ്പിൾ തോട്ടങ്ങളിൽ നിന്നും പറിച്ചെടുത്ത ആപ്പിളുകൾ...ഓഹ്...അതിന്റെ രുചി!


ദൂരെ നിന്നും ആർക്ക് ഡി ട്രിംഫ് കണ്ട ആക്രാന്തത്തിൽ ചാടിയിറങ്ങുകയായിരുന്നു. അക്കിടി പറ്റിയെന്ന് മനസ്സിലായത്  ബസ്സ് കമാനത്തിനടുത്തേങ്ങ് നീങ്ങുകയും ഞങ്ങളുടെ നടത്തം കുറച്ചധികം നീളുകയും ചെയ്തപ്പോഴാണ്. വിശ്വപ്രസിദ്ധമായ ഷാംപ് ഡി എലിസ്സീ (Champ d'elysees) സ്റ്റ്രീറ്റിലൂടെയാണ് ഞങ്ങളുടെ നടത്തം എന്ന് മനസ്സിലായതോടെ അക്കിടി ഒരു ജാക്പോട്ടായി മാറി! രണ്ട് വശത്തും നിറയേ റെസ്റ്റോറന്റുകൾ, അതിമനോഹരമായ പുരാതന കെട്ടിടങ്ങൾ, അരിച്ചു നീങ്ങുന്ന സന്ദർശകർ. ചക്രവാളത്തിൽ നിന്നും ചുവന്ന ശോഭയേറിയ പശ്ചാത്തലത്തിൽ വിജയകമാനം. ഏകദേശം രണ്ട് കിലോമീറ്റർ നടന്ന് കമാനത്തിന്റെ മുന്നിലെത്തി.  പിന്നെ വായും പൊളിച്ചൊരു നോട്ടമായിരുന്നു. കുറേ ചിത്രങ്ങളും പിടിച്ചു.

`

ലേശം ചരിത്രം പറയട്ടെ. ഫ്രഞ്ച് വിപ്ലവ വിജയത്തിന്റെ സ്മാരകമാണ് 1806ല് തുടങ്ങി 30 വർഷം കൊണ്ട് പൂർത്തിയായ ഈ കമാനം. നെപ്പോളിയന്റെ യുദ്ധങ്ങൾ നയിച്ച സൈന്യത്തലവന്മാരുടെ പേരുകൾ ചുമരുകളിൽ ആലേഖനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.വിവിധ യുദ്ധവിജയങ്ങളെ സ്മരിക്കുന്ന ശിൽപ്പങ്ങളാണ് കമാനത്തിലെ ഓരോ കാലിലും വശങ്ങളിലും. ഓരോ ശിൽപ്പങ്ങൾക്കും ഓരോ ചരിത്രമുണ്ട്.  കൂടുതൽ ചിത്രങ്ങൾ ഈ ലിങ്ക് വഴി പോയാൽ കാണാം.

താഴെ ഒന്നാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിൽ മരിച്ച ഒരു സൈനികന്റെ ഖബറിടം. അവിടെ പുഷ്പാർച്ചനകളും വണങ്ങലും കൈകൂപ്പലുമൊക്കെയായി നല്ല പ്രണാമങ്ങൾ നടക്കുന്നു. ഒരിക്കലും കെടാതെ തെളിഞ്ഞു കത്തുന്ന ഒരു തിരിയുണ്ടവിടെ. ദാ കണ്ടില്ലേ? 

എട്ട് യൂറോ വീതം കൊടുത്താൽ കമാനത്തിന്റെ മുകളിൽ കയറാം. നാലഞ്ച് സ്ത്രീ സ്ക്യൂരിറ്റി ഗാർഡുകളാണ് ആൾക്കാരെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത്. ഞങ്ങൾക്ക് മെട്രോ പാസ്സുള്ളതിനാൽ മൊത്തം 12 യൂറൊ മതി. 248 പടികൾ കയറുന്നതിന്റെ പ്രയാസമാലോചിച്ച് ഞങ്ങൾ പിൻവലിഞ്ഞു. കൊലുന്നനെയുള്ള ഒരു അമ്മച്ചി ഗാർഡ് ഞങ്ങളെ അടുത്തു വിളിച്ചൊരു സ്വകാര്യം പറഞ്ഞു. അങ്ങിനെ ഞങ്ങൾ ലിഫ്റ്റ് വഴി നേരെ മുകളിലെത്തി! എന്നാലും കേറണം 46 പടികൾ. ആർക്ക് ഡി ട്രിംഫിന്റെ മുകളിൽ നിന്ന് നോക്കിയാൽ പാരീസ് നഗരത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ മുഖം കാണാം. അതിമനോഹരമായി രൂപകൽപ്പനചെയ്ത നഗരനിരത്തുകളും കെട്ടിടങ്ങളും, എലിസീ കൊട്ടാരം, അങ്ങിങ്ങായി പച്ചപ്പട്ടു വിരിച്ച പോലെ പൂന്തോട്ടങ്ങൾ . നേരം അസ്തമയത്തോടടുക്കുന്നു. കോൺകോർഡ ഭാഗത്ത് അസ്ത്മയശോഭ അരുണിമ പടർത്തിത്തുടങ്ങി. ഷാംപ് ഡി എലിസ്സീ നിരത്ത് ദ്യുതദീപ്തിയിലേക്ക് മുങ്ങിത്തുടങ്ങുന്നു. ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ഫാഷൻ ഷോറൂമുകളും ആഡംബര ഭക്ഷണശാലകളും അതിഥികൾക്കായി രാവേറെ വൈകുവോളം തുറന്നിരിക്കുന്ന രാജവീഥി.

അങ്ങകലെ ഈഫൽഗോപുരവും കാണാം. കമാനത്തിന്റെ മുകളിൽ നിരവധി ഇണകൾ ചുംബിച്ചും കെട്ടിപ്പിടിച്ചും പിന്നെ പൊതുസ്ഥലത്ത് നമുക്കരുതാത്തതും അവർക്ക് അനുവദനീയവുമായതെല്ലാം ചെയ്ത് സന്ധ്യയെ വരവേൽക്കുന്നു. ഞങ്ങളിറങ്ങി, അതേ ലിഫ്റ്റ് വഴി. കോണിയിറങ്ങി ക്ഷീണിച്ച് വന്ന പലരും ഞങ്ങളെ അസൂയയോടെ നോക്കുന്നു.

അടുത്ത സ്റ്റോപ്പ് വിശ്വപ്രസിദ്ധമായ പലേസ് ദെ കോൺഗ്രസ്സ് (Palais Des Congres) ആയിരുന്നു. സന്ധ്യമയങ്ങി, നേരം വൈകി, അവർ ഞങ്ങളെ കാത്തു നിൽക്കാതെ  അടച്ച് വീട്ടിൽ പോയിരുന്നു. കെട്ടിടത്തിന്റെ പുറത്തും ചുറ്റിലും കറങ്ങി നടന്ന് അൽപ്പം നേരം കളഞ്ഞു. പല ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവലുകൾക്കും സംഗീത പരിപാടികൾക്കും ലോകസമ്മേളനങ്ങൾക്കും വേദിയാവുന്ന ഈ കെട്ടിടത്തിൽ കുറേ കസേരകളും ഹാളുകളും ഫോട്ടോകളും മാത്രമേ കാണാനുണ്ടാവൂ എന്ന് പഴയ പുളിമുന്തിരി തിയറി പ്രകാരം ആശ്വസിച്ചു കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ ലാ ദിഫൻസെ മെട്രോ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വണ്ടി കയറി.

പാരീസിന്റെ ബിസിനസ് കേന്ദ്രമാണ് ലാ ദിഫൻസെ (La Defense). ലോകത്തിലെ മിക്ക വൻകിട കോർപ്പറേറ്റ് സ്ഥാപനങ്ങളുടെയും ഓഫീസുകളും നക്ഷത്ര ഹോട്ടലുകളും കുടികൊള്ളുന്ന അംബരചുംബികളായ കെട്ടിടങ്ങൾ, മാളുകൾ, കിഡ്നി വിറ്റാലും നമുക്കൊന്നും ഒരു ഡിന്നറിനുള്ള കാശ് തികക്കാനാവാത്ത വൻകിട റെസ്റ്റോറന്റുകൾ.  ഇവിടെവന്നത് ലാ ദിഫൻസെയിലെ പ്രസിദ്ധമായ ഗ്രാന്റ് ആർക്ക് (Grande Arche) കാണാനാണ്. വിജയകമാനത്തിന്റെ 20-ആം നൂറ്റാണ്ടിലെ പതിപ്പ്. 108 മീറ്റർ ഉയരത്തിൽ നിൽക്കുന്ന ഒരു കോൺക്രീറ്റ് കമാനം. കാണാനൊരു ഭംഗിയൊക്കെ തോന്നുമെങ്കിലും വലിയൊരു കാഴ്ചയായി മനസ്സിൽ കേറിക്കൂടാനുള്ള മൊഞ്ചൊന്നും ഈ 23 വയസ്സുകാരിക്കില്ല! കാലുതിരുമ്മിക്കൊണ്ട് ഒരു ബെഞ്ചിലിരുന്ന് ദീപപ്രഭയിൽ കുളിച്ചിരിക്കുന്ന കൂറ്റൻ കെട്ടിടങ്ങളെ നോക്കുമ്പോൾ അതാ തൊട്ടുമുന്നിലൊരു പൂച്ച. നല്ല മലയാളി ലുക്ക്. മുൻപരിചയം പോലെ ഒരു നോട്ടവും. "ലാ പൂച്ചേ ദെ പോ" എന്ന് ഞാൻ ഫ്രഞ്ചിൽ ആട്ടിയപ്പോൾ ശുദ്ധമലയാളത്തിൽ "മ്യാവൂ" എന്നും കരഞ്ഞുകൊണ്ടൊരോട്ടം.

Grand Arch, Paris

നഗരം രാത്രിയുടെ സജീവതയിലേക്കൂളിയിടാൻ തുടങ്ങുകയാണ്. ഇരുട്ടിനെ ജീവിതമാർഗ്ഗമാക്കിയവർ അങ്ങിങ്ങായി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു തുടങ്ങുന്നു. റോഡിൽ വാഹനങ്ങളുടെ തിരക്കിന് യാതൊരു കുറവുമില്ല. മെട്രോയിലെ തിരക്ക് പക്ഷേ വളരേ കുറഞ്ഞു. പാരീസിലെ ഓരോ രാത്രിയും ആഘോഷങ്ങളാണ്. തെരുവിന്റെ ഓരങ്ങളിൽ പാട്ടു പാടുന്നവർ, ഫ്ലൂട്ട് വായിക്കുന്നവർ, ചിലർ വർണ്ണവസ്ത്രങ്ങളണിഞ്ഞ് നൃത്തം ചെയ്യുന്നു, കൈവേഗം കൊണ്ട് മായാജാലം തീർക്കുന്നവർ, ഒരു സംഗീതം നേർത്ത് നേർത്ത് ഇല്ലാതാവുമ്പോഴേക്കും അടുത്തത് ഒരു കൊച്ചുമൂളലായി ചെവിയിൽ താളമിട്ടു തുടങ്ങും.

ഞങ്ങൾ വീണ്ടും ഈഫലിന്റെ മുന്നിലേക്കെത്തുകയാണ്. നേർത്ത സംഗീതം മെല്ലെ ഒഴുകിവരുന്നുണ്ട്. ടവറിന്റെ പ്രധാന വ്യൂ പോയന്റിൽ മനോഹരമായി വസ്ത്രം ധരിച്ച നാലഞ്ച് ചെറുപ്പക്കാർ ഏതോ ഭാഷയിൽ പാടുകയാണ്. കാഴ്ചക്കാർ ചുറ്റിലും. മുന്നിൽ ഈഫൽ, രാത്രി വെളിച്ചത്തിൽ കുളിച്ച് സുന്ദരിയായിരിക്കുന്നു. ഏതാനും മണിക്കൂറുകൾക്ക് മുമ്പ് ഞങ്ങൾ കണ്ട ആ ഉരുക്ക്കൂടാണിതെന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ തന്നെ പ്രയാസം! സൂര്യാസ്തമയത്തോടെ മഞ്ഞവെളിച്ചത്തിൽ ഈഫൽ അണിഞ്ഞൊരുങ്ങും. ഓരോ മണിക്കൂറിന്റെയും ആദ്യ അഞ്ച് മിനുട്ടിൽ വെള്ളിവെളിച്ചത്തിൽ ടവർ വെട്ടിത്തിളങ്ങും. വെട്ടിത്തിളങ്ങുമ്പോൾ വജ്രമാലചാർത്തി തുള്ളിച്ചാടുന്ന ഒരു നീണ്ട പെൺകുട്ടിയാണെന്നേ തോന്നൂ. ഈ ദീപാഭ്യാസം പുലർച്ചെ ഒരു മണി വരേ തുടരും. വെള്ളിവെളിച്ചത്തിൽ വെട്ടിത്തിളങ്ങുന്ന ഈഫലിന്റെ ചിത്രങ്ങൾ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തുന്നത് പകർപ്പവകാശ നിയമപ്രകാരം നിയന്ത്രിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.



പൊന്നിൽ കുളിച്ച ഈഫൽ സുന്ദരി

ഈഫലിനെക്കണ്ടിട്ട് മതിയാവുന്നില്ല, അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഇവിടെ എഴുതിയിട്ടും. എന്റെ ക്യാമറയിൽ 90ലധികം ഈഫൽ ചിത്രങ്ങളാണ് പതിഞ്ഞ് കിടക്കുന്നത്. സീൻ നദിയിലെ ഓളങ്ങളിൽ ഈഫലിന്റെ ദ്യുതി പ്രതിഫലിക്കവേ ഉറക്കച്ചടവുള്ള കണ്ണുകളിൽ ഈഫലിന്റെ മായാത്ത കാഴ്ചകളുമായി ഞങ്ങൾ ഹോട്ടലിലേക്ക് തിരിച്ചു. നാളെ കാലത്ത് പുറപ്പെടാനുള്ളതാണ്, മൊണോലിസയുടെ പുഞ്ചിരി, ഡിസ്നി ലാന്റ് പിന്നെ മോൺമാത്രെ... കട്ടിലിൽ വീണതേ ഓർമ്മയുള്ളൂ, ഒരിക്കലും മറക്കാനാവാത്ത, നീളമേറിയ ഒരു ദിവസത്തിന്റെ മനോഹാരിതയിലഭിരമിച്ച് തളർച്ചയോടെ മയക്കത്തിലേക്ക്.

രണ്ടാം ഭാഗം ദാ ഇവിടെ

പാരീസ് യാത്രയുടെ ആദ്യഭാഗം വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്കുക

സ്വിസ്സ് ആൽപ്സിലെ തണുപ്പേറിയ ഒരനുഭവം വായിക്കണോ? ക്ലിക്കൂ...